Ο ΦΟΒΟΣ

Περιγραφή

Περιλαμβάνονται η νουβέλα Ο φόβος και τα διηγήματα Απρόοπτη αποκάλυψη ενός επαγγέλματος, Λεπορέλα, Η γυναίκα και το τοπίο, Ο παλαιοβιβλιοπώλης Μέντελ, Η αόρατη συλλογή.
Με τη γλαφυρότητα και τον ρυθμό που χαρακτηρίζει τη γραφή του Τσβάιχ, οι ιστορίες αυτές με το ψυχογραφικό τους βάθος και τον διάχυτο ανθρωπισμό τους, θίγουν θέματα που επανέρχονται ξανά και ξανά έως σήμερα. Από τη φροϋδική πρόσληψη του Τσβάιχ σε θέματα σεξουαλικότητας και ανθρώπινης φύσης μέχρι την αγωνία του για το μεταπολεμικό μέλλον της Ευρώπης, οι ιστορίες του δημιουργούν ένα λογοτεχνικό δίχτυ ποικίλων ερμηνειών.
[…] Μα –όλοι μας το ξέρουμε– δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο από το να βοηθήσεις έναν άνθρωπο προτού αυτός ζητήσει βοήθεια. Στην επιμονή του να μην ζητήσει τίποτα βάζει τον καλύτερο εαυτό του, την περηφάνια του, που εσύ δεν έχεις το δικαίωμα να την πληγώσεις. Μονάχα οι ζητιάνοι διευκολύνουν το έργο μας και πρέπει να τους ευχαριστούμε που δεν μας εμποδίζουν να τους βοηθάμε. Ο άνθρωπός μου ήταν απ’ αυτούς τους περήφανους χαρακτήρες, που προτιμάνε να διακινδυνεύουν την ελευθερία τους, τη ζωή τους, παρά να ζητιανεύουν. […]

(Απρόοπτη αποκάλυψη ενός επαγγέλματος)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
Όταν η Ιρένε, βγαίνοντας απ’ το διαμέρισμα του ερωμένου της, άρχισε να κατεβαίνει τη σκάλα, ένιωσε να την κυριεύει ένας ξαφνικός κι αδικαιολόγητος φόβος. Μία μαύρη σβούρα στριφογύρισε μπροστά στα μάτια της, τα γόνατά της κόπηκαν κι αναγκάστηκε να γαντζωθεί γρήγορα στα κάγκελα για να μην πέσει απότομα με το κεφάλι.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που έκανε αυτήν την επικίνδυνη επίσκεψη κι αυτό το ξαφνικό ρίγος δεν της ήταν άγνωστο· πάντα, όταν έφευγε, μ’ όλη την εσωτερική της αντίσταση, την κυρίευε χωρίς λόγο αυτός ο γελοίος και παράλογος φόβος.
Το να έρθει στο ραντεβού, ήταν άπειρες φορές πιο εύκολο. Σταματούσε το αυτοκίνητο στη γωνιά του δρόμου, περνούσε γρήγορα, και χωρίς να σηκώσει το κεφάλι, τα λίγα μέτρα που την χώριζαν απ’ την πόρτα της αυλής κι ανέβαινε βιαστικά τα σκαλοπάτια· τούτος ο πρώτος φόβος, που έκρυβε μέσα του κι ανυπομονησία, διαλυόταν μέσα στο θερμό σφιχταγκάλιασμα της υποδοχής. Όταν ξαναγύριζε όμως στο σπίτι της, την κυρίευε ένας καινούργιος μυστηριώδης τρόμος ανακατεμένος αόριστα με τύψεις για το σφάλμα της και με τον ανόητο φόβο πως ο καθένας στον δρόμο μπορούσε να διαβάσει στο πρόσωπό της από πού ερχόταν και ν’ απαντήσει στην ταραχή της μ’ ένα χαμόγελο όλο αναίδεια. Τα τελευταία λεπτά κοντά στον εραστή της είχαν κιόλας δηλητηριαστεί από τον φόβο για εκείνο που την περίμενε.