ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ

Περιγραφή

411 π.Χ. Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης (και των συμμάχων της καθεμιάς αντίστοιχα) μαίνεται ήδη από το 431 π.Χ., με εξαίρεση τη σύντομη ειρήνη του Νικία (421 π.Χ.). Για να αναγκάσει τους αντιπάλους να συμφιλιωθούν και να δώσουν ένα τέλος στον καταστροφικό πόλεμο, η Λυσιστράτη, μια Αθηναία με πυγμή, πειθώ και με το χάρισμα να συμφιλιώνει τους άλλους γύρω από το πρόσωπό της, συγκεντρώνει στο σπίτι της ένα πρωί από τα χαράματα πολλές γυναίκες από την Αττική και από τις κύριες πόλεις της Ελλάδας, περιλαμβανομένων και πόλεων των αντιπάλων, και τις πείθει να δώσουν όρκο ότι δεν θα κάνουν έρωτα με τους άντρες τους μέχρι εκείνοι να συνάψουν ειρήνη. Ταυτόχρονα, με πρόσχημα ότι θα κάνουν μια θυσία στη θεά Αθηνά, οι γηραιότερες καταλαμβάνουν την Ακρόπολη, όπου φυλάσσεται και ο θησαυρός της πόλης. Παρά τις διαφωνίες των εμπολέμων και τις αρχικές αρνήσεις ορισμένων γυναικών να συμμετάσχουν στην «απεργία του έρωτα», το πείσμα και το χάρισμα της Λυσιστράτης θριαμβεύει και οι αντίπαλοι διαπραγματεύονται μια συνθήκη.

Με εξαίσια δομή, με πλήθος κωμικών στοιχείων και με υπέροχα θέματα την ειρήνη, τη συμφιλίωση και τη θέση της γυναίκας στην οικογένεια, την κοινωνία και την πολιτεία, η κωμωδία αυτή εξακολουθεί να παίζεται με επιτυχία σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.

Ο συγγραφέας
Ο Αριστοφάνης γεννήθηκε στην Αθήνα περί το 446 π.Χ., όπου και απεβίωσε περί το 385 π.Χ. Η αρχαία ελληνική κωμωδία βρήκε στον Αριστοφάνη τον αληθινό θεμελιωτή της. Η πένα του χαρακτηρίζεται από την άσκηση έντονης πολεμικής, περιφρόνησης των κοινωνικών συμβάσεων, εχθρότητας προς τη δημαγωγία, τη βία και τη δικτατορία. Εξαίρει με απαράμιλλη ζωντάνια τις διαχρονικές αξίες της σύνεσης, της ειρήνης και του σεβασμού της φύσης. Ένα σταθερό μείγμα αθυρόστομου και ποιητικού λόγου έκανε το θέατρό του λαϊκή επιτυχία, προσαρμοσμένο στα γούστα ενός καχύποπτου, εγωιστικού και δύσπιστου κοινού. Η ήττα των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό Πόλεμο τους έκανε να εκτιμήσουν τον πραγματισμό και τον αντικομφορμισμό του Αριστοφάνη. Από τις 44 κωμωδίες που του αποδίδονται, έχουν διασωθεί 11, γραμμένες από το 425 π.Χ. μέχρι το 388 π.Χ.: Αχαρνείς, Ιππείς, Νεφέλαι, Σφήκες, Ειρήνη, Όρνιθες (Τα πουλιά), Λυσιστράτη, Θεσμοφοριάζουσαι (Γυναίκες στα Θεσμοφόρια), Βάτραχοι, Εκκλησιάζουσαι (Γυναίκες στην Εκκλησία του Δήμου), Πλούτος. Το έργο του είναι γνωστό σε όλες τις χώρες του κόσμου και έχει μεταφρασθεί σε πάρα πολλές γλώσσες. Η Λυσιστράτη θεωρείται η καλύτερη κωμωδία του και μία από τις κορυφαίες όλων των εποχών.

Ο μεταφραστής
Ο Αριστείδης Λαυρέντζος σπούδασε στην Αθήνα Νομική, όπου και αρίστευσε, στη Γαλλία (διεθνές δίκαιο), στην Αγγλία και στο Βέλγιο (μάστερ θεατρικών σπουδών, Πανεπιστήμιο Louvain-la-Neuve). Είναι υποψήφιος διδάκτωρ ΕΚΠΑ, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών. Παράλληλα με τις σπουδές και τα νομικά επαγγέλματα (αρχικά δικηγορία και μετέπειτα νομικός σύμβουλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Βρυξέλλες), καλλιέργησε παιδιόθεν έντονη κλίση προς το θέατρο, την ποίηση και τη λογοτεχνία. Μέλος θεατρικής ομάδας στις Βρυξέλλες από το 1984, ως ηθοποιός, και έχοντας μαθητεύσει κοντά σε επαγγελματίες σκηνοθέτες και πρωτοστατήσει στην ίδρυση του Ελληνικού Θεάτρου Βελγίου (1992), σκηνοθετεί και διευθύνει τώρα τον θίασο ΘΕΣΠΙΣ, από την ίδρυσή του (2002), έχοντας ανεβάσει ήδη 32 έργα του ελληνικού και του παγκόσμιου ρεπερτορίου (6 από αυτά παίχθηκαν στα γαλλικά), τα οποία σκηνοθέτησε ή και συμμετείχε ως ηθοποιός ή δημιουργός υπερτίτλων (αγγλικά-γαλλικά). Επίσης, έχει ανεβάσει ισάριθμα έργα με το θερινό Θέατρο Μηλιανών Άρτας (γενέτειρά του), που ίδρυσε το 2001. Έχει μεταφράσει 20 και πλέον θεατρικά και λογοτεχνικά έργα, ελληνικά και ξένα, κλασικά και σύγχρονα, σε έμμετρο ή πεζό λόγο. Αρκετές μεταφράσεις του έχουν εκδοθεί και βραβευθεί.