ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ

Περιγραφή

Το 1906, στην Τσεχία, γεννιέται ένα αγόρι με υψηλότατο βαθμό νοημοσύνης.
Στα 8 του χρόνια συνειδητοποιεί ότι οι διανοητικοί ορίζοντες των γονιών του είναι πολύ περιορισμένοι. Η λογική κυριαρχεί στη σκέψη του, όμως ο σπόρος της παράνοιας διαμορφώνει τον βίο του.
Στα 18 του –στο Πανεπιστήμιο– γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του: τον πλατωνισμό. Λίγο αργότερα, αιχμάλωτος της λογικής των μαθηματικών, επινοεί το θεώρημα της μη πληρότητας.
Διαβάζει παραμύθια –παριστάνουν τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι– ενώ λατρεύει τις ταινίες του Ντίσνεϊ (συγκεκριμένα τη Χιονάτη). Στη Βιένη του Μεσοπολέμου συγκρούεται με τον Βιτγκενστάιν. Αρνείται το φαγητό θεωρώντας το ως πηγή μικροβίων. Η νευρική κατάρρευση, ως ψυχολογική απόρροια του τέλους του Κύκλου της Βιένης, τον οδηγεί σε σανατόριο. Στα 29 του –στο Πρίνστον– εμπνέει τον Άλαν Τιούρινγκ, ο οποίος επινοεί τους υπολογιστές.

…Η Βιένη του 1925, ήταν μια πόλη που πρωτοστάτησε στις εξελίξεις στον χώρο της διανόησης.
Η έντονη πνευματική ζωή της δεν περιοριζόταν στα αμφιθέατρα και τα γραφεία των καθηγητών. Εκτυλισσόταν στους λεγόμενους Κύκλους και στα αμέτρητα καφέ που αποτελούσαν το κεντρικό σκηνικό της πόλης.
Οι μαθηματικοί σύχναζαν στο Akazienhof, που απείχε μόλις μισή ώρα με τα πόδια απ’ το Πανεπιστήμιο, και σε κάποια άλλα στέκια – το Arkadencafe, το Reichsrat, ή το Schattentor με τα λευκά μαρμάρινα τραπεζάκια, που παρείχαν την ιδανική επιφάνεια για την επίλυση μαθηματικών εξισώσεων.
Στον Κύκλο, που τελούσε υπό την έντονη επιρροή του φιλόσοφου Βιτγκενστάιν, προσχώρησε ο φοιτητής Κουρτ Γκέντελ, ένας απόμακρος παρατηρητής που επεξεργαζόταν σιωπηλά τις απόψεις των άλλων και έβγαζε τα δικά του συμπεράσματα…

Στις ατραπούς του παράλογου –αλλά ταυτόχρονα πιστός στη λογική της επιστήμης του– ο Γκέντλ νυμφεύεται στη Βιένη του ναζισμού, απ’ όπου φεύγει ξανά –οριστικά πλέον– για την Αμερική.
Στο Πρίνστον, η σύζυγός του περνά δύσκολες ώρες μαζί του, όμως ο Αϊνστάιν, βρίσκει στο πρόσωπό του τον τέλειο φίλο.
Οι δυο τους σφυρηλατούν θεωρίες που συγκλονίζουν τα θεμέλια των θετικών επιστημών.
Η φοβία του για επικείμενη τροφική δηλητηρίαση τον ωθεί σε αυτο-επιβεβλημένη ασιτία. Λίγο πριν ξεψυχήσει, ο Γκέντελ έχει βάρος 33 κιλά. Κουλουριασμένος σαν έμβρυο, πεθαίνει το Σάββατο, 14 Ιανουαρίου του 1978, στη μία το μεσημέρι.

Το βιβλίο έχει στοιχεία κινηματογραφικής ταινίας με γρήγορο βηματισμό, ανατρεπτικές εξελίξεις, εκπλήξεις κοινωνικού και επιστημονικού χαρακτήρα, αγωνία για τη ζωή και τη μοίρα ενός ανθρώπου ο οποίος ανακαλύπτει τη συγκλονιστική λογική των μαθηματικών, τη θεμελιώνει, εγκλωβίζεται μέσα της, αφήνει το πνεύμα και το σώμα του στον φαύλο κύκλο της.
Ο μεγαλύτερος μαθηματικός της λογικής (μετά τον Αριστοτέλη), ανακαλύπτει το Θεώρημα της μη πληρότητας, το αποδεικνύει με ρηξικέλευθη μαθηματική λογική, και (από τη στιγμή που στο μυαλό του ριζώνει η παρανοϊκή σκέψη ότι κάποιος θέλει να τον δηλητηριάσει), λιμοκτονεί προκειμένου να αποφύγει το «μοιραίο». Εκτός από τη θεωρητική του θεμελίωση, το θεώρημα της μη πληρότητας φαίνεται να βρίσκει εφαρμογή και στον ίδιο το βίο του ανθρώπου.
Ο Κουρτ Γκέντελ πεθαίνει υπηρετώντας πιστά τη λογική ενός αγώνα για επιβίωση. Το έργο του Γκέντελ, όπως και του Κάφκα, εισάγει τον αναγνώστη σε έναν παράξενο κόσμο, σε μια άλλη «Χώρα των Θαυμάτων». Οι συνέπειες των θεωρημάτων του Γκέντελ ξεπερνούν κατά πολύ τη σφαίρα των μαθηματικών τύπων και αγγίζουν πολλά σύνθετα και αμφιλεγόμενα ζητήματα, όπως τη φύση της αλήθειας, της γνώσης και της βεβαιότητας. Επειδή, όμως, η ανθρώπινη φύση είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την ανάλυση αυτών των ζητημάτων –άλλωστε όταν μιλάμε για τη γνώση εμμέσως αναφερόμαστε και στους γνώστες– τα θεωρήματα του Γκέντελ μας λένε πράγματα και για το τι θα μπορούσε (ή δεν θα μπορούσε), να είναι, να παράγει και να «υλοποιεί» ένας ανθρώπινος νους.