ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Περιγραφή

(Καθιστικό και βιβλιοθήκη του σπιτιού. Η Άγκνες καθισμένη σε πολυθρόνα. Ο Τόμπυ, κοντά στο μπαρ, κοιτάζει διάφορα μπουκάλια με ποτά) ΑΓΚΝΕΣ (Συνήθως μιλάει ήρεμα, με ένα αδιόρατο χαμόγελο στο πρόσωπό της: όχι σαρδόνιο, ούτε λυπημένο – ίσως σκεφτικό) Καταπληκτικό δεν είναι; Έχω την αόριστη αίσθηση ότι μπορεί κάποια μέρα, και πολύ εύκολα μάλιστα, να χάσω τα λογικά μου, χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει ότι έχω ενδείξεις ή ότι βρίσκομαι στο στάδιο… ΤΟΜΠΥ (Μιλάει σχεδόν με τον ίδιο τρόπο) Εσύ δεν θα πάθεις ποτέ τίποτα – είσαι η λογικότερη γυναίκα του κόσμου. (Κοιτάζει ερευνητικά τα μπουκάλια) ΑΓΚΝΕΣ …Που να προμηνύει κάτι τέτοιο. Απλώς, τίποτα δεν αποκλείεται: λίγο να λασκάρει το σκοινί, πάει το αερόστατο. Κι αυτό είναι, νομίζω, και το πιο σημαντικό: να γίνεις έρμαιο. Να… γίνεις ξαφνικά ξένος… στον κόσμο… εντελώς αμέτοχος. Ναι, έτσι το φαντάζομαι, και χωρίς ίχνος βίας: να μείνεις ακυβέρνητος σαν – Μα, τι ψάχνεις, Τόμπυ; ΤΟΜΠΥ Αγάπη μου, μπορεί να τρελαθούμε όλοι εμείς, εσύ δεν κινδυνεύεις να πάθεις τίποτα. Τι ψάχνω; Α, ναι, το λικέρ. […] (Από την έκδοση)