ΕΠΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΖΩΗΣ

Περιγραφή

Αφετηρία του βιβλίου είναι οι ιστορίες καρκινοπαθών, οι οποίοι, κατά την ψυχοθεραπεία τους, ανακαλύπτουν τον εαυτό τους· έναν εαυτό που αγνοούσαν· έναν εαυτό όμοιο με ήρωα παραμυθιού. Σήμερα ο καρκίνος έχει χαρακτηριστικά επιδημία. Oι κοινωνίες επιχειρούν να τον απομονώσουν, ώστε οι απειλητικές φαντασιώσεις που διακινεί να μην στοιχειώνουν την καθημερινότητα. Οι ασθενείς αποφεύγουν να αναφέρονται σε όσα ζουν, νιώθουν και σκέφτονται, γιατί οι «απέξω» συχνά αρνούνται ακόμη και να ακούσουν την λέξη καρκίνος, ενώ αποφεύγουν τον ασθενή, σαν να πρόκειται για εστία μόλυνσης.
▶ Παίζουν ρόλο στην εμφάνιση του καρκίνου οι πρώτες εμπειρίες, ο τρόπος ζωής, η ιστορία του καθενός μας;
▶ Τι βιώνει άραγε ο καρκινοπαθής, όταν μόνος παλεύει με την νόσο;
▶ Τι είδους σχέσεις υφαίνει με το περιβάλλον και με τους γιατρούς του;
▶ Ποιους μηχανισμούς άμυνας κινητοποιεί, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που προκύπτει και το άγχος θανάτου που τον κατακλύζει;
▶ Γιατί, όταν μοιραζόμαστε τις σκέψεις και τα βιώματα του καρκινοπαθούς, γινόμαστε καλύτεροι;

Όταν ο άλλος-όμοιός μας απειλείται από μια σοβαρή νόσο και παλεύει για την ζωή του, είναι απάνθρωπο να τον αποκλείσουμε σε τέσσερις τοίχους, παρέχοντας μόνο την απαραίτητη ιατρική βοήθεια, δηλαδή να τον αποξενώσουμε ουσιαστικά από την καθημερινότητα. Όσο πιο επώδυνη είναι η νόσος, τόσο μεγαλύτερη είναι η πρόσκληση-πρόκληση να βρούμε, μες στην πίκρα της μοναξιάς, το ιδιαίτερο φως της ζωής που αναβλύζει από τον άρρωστο που «συναντάμε».

Ο Σάββας Σαββόπουλος είναι ψυχίατρος και ψυχαναλυτής. Σπούδασε ιατρική στo Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Ειδικεύτηκε ως ψυχίατρος στην Γενεύη και εργάστηκε για ένδεκα χρόνια στις εκεί πανεπιστημιακές κλινικές, όπου και απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Η διδασκαλία των G. Garrone, R. Tissot, A. Andreoli, J. P. Junod, A. Gunn-Sechehaye και άλλων πάνω στις ψυχικές διαταραχές αλλά και στην σχέση ασθενούς και γιατρού υπήρξε καθοριστική. epta paramithia zois. Στην ψυχανάλυση και στην ψυχοσωματική εκπαιδεύτηκε στην Γενεύη, στο Παρίσι και στην Αθήνα και μαθήτευσε κοντά στους F. Pasche, R. Diatkine, A. Green, M. Fain, O. Flournoy, G. Mercier, Ά. Ποταμιάνου και άλλους σημαντικούς ψυχαναλυτές. Είναι διδάσκων ψυχαναλυτής της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας, της οποίας υπήρξε διευθυντής εκπαίδευσης, και μέλος της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ένωσης. Είναι ιδρυτικό μέλος, και διετέλεσε πρόεδρος, της Ελληνικής Ψυχοσωματικής Εταιρείας και τακτικό μέλος του Ψυχοσωματικού Ινστιτούτου των Παρισίων- P. Marty. epta paramithia zois. Για περισσότερο από τριάντα χρόνια εργάζεται με καρκινοπαθείς ως ψυχαναλυτής-ψυχοθεραπευτής και ως επόπτης σε ογκολογικές και ψυχο-ογκολογικές υπηρεσίες. Οι κλινικές και οι θεωρητικές του έρευνες σε αυτό το πεδίο έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή και ελληνικά περιοδικά ψυχανάλυσης και ψυχοσωματικής και έχουν ανακοινωθεί σε πλήθος σχετικών συνεδρίων.
H ιδέα της σχέσης του σώματος με την ψυχή αναγνωρίστηκε σε Δύση και Ανατολή προ αμνημονεύτων ετών. Η ψυχαναλυτική ψυχοσωματική μετά από έρευνες αφενός έδειξε την άρρηκτη αυτή σχέση, αφετέρου συσχέτισε την εμφάνιση νόσων με την λειτουργική, μόνιμη ή παροδική, ανεπάρκεια του ψυχισμού. Δηλαδή υποστήριξε ότι η επαρκής ψυχική λειτουργία –αυτή που επιτρέπει την ικανοποιητική επεξεργασία των εσωτερικών και εξωτερικών ερεθισμάτων– παίζει σημαντικό ρόλο στην διατήρηση της σωματικής υγείας. Και αυτό το διαπιστώνουμε σε ψυχικές διαταραχές, όπου επηρεάζεται το σώμα, όπως στην κατάθλιψη, κατά την οποία παρατηρείται ανορεξία και απώλεια βάρους.