Περιγραφή
“Πάντα πίστευα ότι η Φυσική και οι Φυσικοί αποτελούν θαυμάσια μέσα διαπαιδαγώγησης.
Μπορούν να βοηθήσουν τους μαθητές, εκτός των άλλων, να αποκτήσουν στοιχεία αντικειμενικότητας και θετικισμού μακριά από υποβολές και υστερίες. Αυτά τα στοιχεία θα τους βοηθούσαν να αντιλαμβάνονται καλύτερα τις αλλαγές που συντελούνται στον κόσμο και τις ανάγκες της κοινωνίας, και έτσι να λαμβάνουν σωστότερες αποφάσεις.
Όμως, στα σχολεία η Φυσική παρουσιάζεται με ένα στείρο και πληκτικό τρόπο. Τα παιδιά μαθαίνουν ό,τι μαθαίνουν, απλώς για να περάσουν τις εξετάσεις, με αποτελέσματα να μην μπορούν να διακρίνουν τη σχέση της Φυσικής με τον γύρω κόσμο. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα με τα πολλά μαθηματικά και τις ασκήσεις με τα οποία φορτώνεται το μάθημα.
Ο Oppenheimer, με πολλά Αμλετικά στοιχεία στην προσωπική του ζωή, αλλά και με μεγάλη προσφορά στην Επιστήμη, την Παιδεία και την Κοινωνία, αποτελούσε ένα άριστο πρότυπο Ανθρώπου και Επιστήμονα. Έτσι, όταν χρειάστηκε να συμβουλεύσω την κόρη μου σε μια εργασία της στο Πολυτεχνείο που ήταν σχετική με την Ατομική Βόμβα, ανανέωσα τη γνωριμία μου με τον σπουδαίο αυτόν επιστήμονα, και ο θαυμασμός και ο πλούτος των αισθημάτων που ένοιωσα ασχολούμενος με τη ζωή του με οδήγησαν στη δημιουργία αυτού του πονήματος.”