ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Περιγραφή

Στο Ημερολόγιο προσευχής αποτυπώνεται η πορεία μέσα από την οποία συγκροτείται η συγγραφική αυτοσυνείδηση της Φλάννερυ Ο’Κόννορ. Στις εγγραφές αυτού του νεανικού τετραδίου, το οποίο ανακαλύφθηκε πρόσφατα, η Ο’Κόννορ συνειδητοποιεί σταδιακά τον προορισμό της, μέσα από μια ιδιότυπη και απολύτως προσωπική μορφή προσευχής. Στο επίκεντρο της πνευματικής της αγωνίας βρίσκεται η ανάγκη της να συνδυάσει την καλλιτεχνική δημιουργία με τη μυστική σχέση με τον Θεό, από τον οποίο ζητά διαρκώς τη Χάρη που θα τη βοηθήσει να γίνει σπουδαία συγγραφέας.

«Από τον Ιανουάριο του 1946 ώς τον Σεπτέμβριο του 1947, η Φλάννερυ Ο’Κόννορ κρατούσε ημερολόγιο οι εγγραφές του οποίου ήταν, επί της ουσίας, προσευχές. Όταν το ξεκίνησε δεν είχε συμπληρώσει ακόμα τα εικοσιένα της χρόνια· στα είκοσι δύο της, την εποχή της τελευταίας εγγραφής, ήταν φανερό ότι το ημερολόγιο προσευχής είχε αφήσει ήδη τη σφραγίδα του στη ζωή της. Στο ημερολόγιο, γραμμένο στο Αϊόβα Σίτι, όπου βρέθηκε για να σπουδάσει δημοσιογραφία αλλά την κέρδισαν οι σπουδές δημιουργικής γραφής, η Ο’Κόννορ προσπαθούσε να συμφιλιωθεί με τη νέα της ζωή.» (Από την εισαγωγή του Γ. Α. Σέσσιονς)

«Η Φλάννερυ Ο’Κόννορ μπορεί στο ημερολόγιο προσευχής να προσεύχεται να της δοθεί η τέχνη του γραψίματος, υπάρχει όμως κάτι που το βάζει πάνω και από αυτήν την τέχνη, που το θεωρεί σχεδόν προϋπόθεσή της: ο πόνος, η οδύνη. Θεωρεί τον πόνο τόσο υψηλότερο που δεν κρίνει τον εαυτό της άξιο να τον ζητήσει και να τον λάβει ή που, ακόμη κι αν τον λάβει τώρα, η πνευματική της κατάσταση είναι τόσο χαμηλή που δεν θα είναι σε θέση να αναγνωρίσει καν ότι τον έλαβε. Τούτο το προσευχητάρι είναι μια διαρκής εκζήτηση της Χάρης του Θεού, και ο πόνος, πιστεύει η συγγραφέας του, αποτελεί προϋπόθεσή της.» (Από το επίμετρο του Σταύρου Ζουμπουλάκη)