ΕΡΕΥΝΑ, ΣΥΝΘΕΣΗ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Περιγραφή

Το γόνιμο και ειδολογικά ευρύ σκηνοθετικό έργο του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου (1940-2017), που καταγράφεται σε περισσότερες από διακόσιες παραγωγές θεάτρου και όπερας, άφησε αναμφισβήτητα ισχυρό αποτύπωμα στη σύγχρονη σκηνή. Από τους κορυφαίους αναμορφωτές της τέχνης του θεάτρου στην Ελλάδα, προχώρησε σε τολμηρούς πειραματισμούς στο πεδίο της αναβίωσης του αρχαίου δράματος και σφράγισε με την επί δεκαετίες παρουσία του το Φεστιβάλ Επιδαύρου. Διερεύνησε συστηματικά το κλασικό ρεπερτόριο προσφέροντας σύγχρονες και ανανεωτικές σκηνικές αναγνώσεις και πρότεινε νέες σκηνοθετικές και ερμηνευτικές κατευθύνσεις στις παραστάσεις του λυρικού θεάτρου. Ανέδειξε με επιμονή και φανατισμό την παλαιότερη ελληνική γραμματεία προβαίνοντας στη σκηνική υλοποίηση (θεατρικών και μη) κειμένων που πολύ δύσκολα και πολύ σπάνια παρουσιάζονταν και με τις διεθνείς περιοδείες των παραστάσεων του προσωπικού του θιάσου, του Αμφι-Θεάτρου, κατόρθωσε να μεταφέρει τη σύγχρονη ελληνική θεατρική δημιουργία σε τριάντα περίπου πόλεις των πέντε ηπείρων.
Παράλληλα με την επιστημονική και διδακτική του δραστηριότητα (Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος και Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών) και τη διεύθυνση σημαντικών καλλιτεχνικών οργανισμών (Γενικός Διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, Γενικός Διευθυντής και Πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου), κατέθεσε ένα εξόχως παραγωγικό έργο σε διάστημα πενήντα πέντε ετών. Επιχείρησε και πέτυχε να χαράξει έναν δικό του, εντελώς προσωπικό δρόμο στη σκηνοθεσία, μακριά από παγιωμένες αντιλήψεις και εδραιωμένες αισθητικές τάσεις, μακριά από μεθόδους και «σχολές», επιτυγχάνοντας μια ανεξάντλητη υφολογική ποικιλία στις παραστάσεις του, που πήγαζε από τη διερεύνηση των συστατικών στοιχείων κάθε κειμένου, τη βαθιά γνώση της μακραίωνης ευρωπαϊκής θεατρικής παράδοσης, τη μουσικότητα που συνυφαινόταν με τη σκηνοθετική σύλληψη, την επιτυχή αφομοίωση –και ενίοτε ανάμειξη– μορφών και ειδών και την ειλικρινή πίστη του στην τέχνη του ηθοποιού.

Οι συγγραφείς του τόμου
Ιωάννα Αθανασάτου, Σοφία Αλεξιάδου, Αλεξία Αλτουβά, Μιχαέλα Αντωνίου, Μαρία Βελιώτη, Constantin Bobas, Αλεξάνδρα Βουτζουράκη, Κωνστάντζα Γεωργακάκη, Βαρβάρα Γεωργοπούλου, Ξένια Γεωργοπούλου, Μάνος Δαμασκηνός, Κατερίνα Διακουμοπούλου, Kαίτη Διαμαντάκου, Κωνσταντίνα Ζηροπούλου, Γρηγόρης Ιωαννίδης, Κατερίνα Καρρά, Μαρία Κονομή, Ίλια Λακίδου , Βάιος Λιαπής, Άννα Μαυρολέων, Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, Αθανάσιος Μπλέσιος, Θάλεια Μπουσιοπούλου, Σοφία Παντουβάκη, Kυριακή Πετράκου, Γιώργος Π. Πεφάνης, Βάλτερ Πούχνερ, Ιωάννα Ρεμεδιάκη, Κωνσταντίνα Ριτσάτου, Γιώργος Σαμπατακάκης, Μανώλης Σειραγάκης, Άννα Ταμπάκη, Gilda Tentorio, Ηλίας Τουμασάτος, Στεριανή Τσιντζιλώνη

Οι επιμελητές
Ο Παναγιώτης Μιχαλόπουλος είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, μέλος Συνεργαζόμενου Εκπαιδευτικού Προσωπικού στο ΕΑΠ και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Δίδαξε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, εργάστηκε ως ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών και συνεργάστηκε ως θεατρολόγος με πολλούς αθηναϊκούς θιάσους και ΔΗΠΕΘΕ. Επί σειρά ετών εργάστηκε ως βοηθός του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου σε δεκάδες παραγωγές θεάτρου και όπερας (Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Εθνικό Θέατρο, Εθνική Λυρική Σκηνή, «Αμφι-Θέατρο Σπύρου Α. Ευαγγελάτου» κ.ά.).
Ο Γιώργος Π. Πεφάνης είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας και Θεωρίας του Θεάτρου και του Δράματος στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ και κριτικός θεάτρου. Είναι Καθηγητής και συντονιστής στο ΕΑΠ, όπου διδάσκει Ιστορία του Νεοελληνικού Θεάτρου και Κινηματογράφου από το 2008 έως σήμερα. Έχει εργαστεί ως σύμβουλος δραματολογίου στο Εθνικό Θέατρο (1998-2000), ως επιστημονικός συνεργάτης της Ακαδημίας Αθηνών (2000-2003), όπου είχε εκλεγεί ερευνητής (2003), και στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου (2011-2013). Σήμερα (2020-2023) είναι διευθυντής του ΠΜΣ και του Εργαστηρίου «Θέατρο-Φιλοσοφία-Εκπαίδευση» του ΤΘΣ του ΕΚΠΑ και πρόεδρος του τμήματος αυτού.