Περιγραφή
Με δεδομένη την αποτυχία του κατασταλτικού μοντέλου της αντεγκληματικής πολιτικής και ως αντιστάθμισμα στις πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση, οι πρωτοβουλίες που ενσωματώνουν τη συμμετοχή των πολιτών στην πρόληψη της εγκληματικότητας έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια. Το «συμμετοχικό» πρότυπο βρίσκει ιδιαίτερο πεδίο εφαρμογής σε τοπικό επίπεδο, μέσα από την ανάπτυξη προγραμμάτων που προϋποθέτουν διεταιρικότητα. Όπως προκύπτει από τις έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, η φιλοσοφία που διαπνέει τις πολιτικές αυτές έχει μεταβληθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, σε σημείο ώστε από πολιτικές πρόληψης να μετατρέπονται ουσιαστικά σε πολιτικές ασφάλειας. Η τάση αυτή -συνεπικουρούμενη από τη δημοσιογραφική και πολιτική εκμετάλλευση- οδηγεί, συχνά, σε αποτελέσματα αντίθετα από τα αναμενόμενα. Ολόκληρες περιοχές των πόλεων στιγματίζονται ως «ευαίσθητες», «προβληματικές» ή «επικίνδυνες» και οι κάτοικοί τους αποκλείονται κοινωνικά και περιθωριοποιούνται περαιτέρω. Το παρόν βιβλίο προσεγγίζει κριτικά τις σημαντικότερες έρευνες στο επιστημονικό αυτό πεδίο, καθώς και το κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύχθηκαν και εφαρμόστηκαν οι εν λόγω πολιτικές.