Περιγραφή
Μερικές φορές βλέπω στα όνειρά μου τη γυναίκα που λείπει.
Δεν μιλάει. Κοιτάζει τα πέδιλά της. φοράει ένα φόρεμα χρώματος μπλε σκούρο. Όταν το βγάζει εκείνη πλέον δεν είναι εκεί. Μας σκεπάζει μ’ αυτό τα παιδιά κι εμένα τώρα μας περιθάλπουν αναρίθμητοι άγνωστοι αστερισμοί.
Όταν διαβάζουμε βιβλία όπως το Los lagos de Norteamerica, ένα είδος ανομολόγητης εκμηδενίζει κάθε άλλο συναίσθημα: τα κείμενα του Εσπέχο επιτίθενται χωρίς να το επιδιώκουν επειδή είναι από μόνα τους μια επίθεση του ποιητή στον εαυτό του. Γυμνά από δόλο, γεμάτα από ακριβή λόγια καταφρόνιας, παρουσιάζουν έναν άνθρωπο που ξέρει πώς να είναι ειλικρινής με τη σελίδα και ο οποίος, μέσω αυτών, γέρνει αντιμέτωπους τους αναγνώστες με κάτι ασυνήθιστο την εύθραυστη εκείνη στιγμή κατά την οποία η σάρκα προσπαθεί να θεραπεύσει μια πληγή που τείνει να γίνει παντοτινή.